Als ik naar mezelf kijk, zie ik een vrouw vol energie en positiviteit, afkomstig uit het bruisende Meppel. Mijn leven wordt grotendeels gevuld met geluk, omringd door mijn partner en drie van mijn vier kinderen. Ik koester mijn partner, mijn fantastische volwassen zoon, mijn liefdevolle gevoelens voor mijn overleden dochter en mijn twee prachtige puberdochters.
Van jongs af aan ben ik gefascineerd door anderen. Als kind stelde ik al veel vragen, nieuwsgierig naar de ander, waarom ze doen wat ze doen en wat ik daarvan kan leren. Ik voelde me altijd anders dan mijn leeftijdsgenoten en rond mijn dertigste werd duidelijk waarom. Ik ontdekte dat ik een HSP'er ben (Hoog Sensitief Persoon) wat veel verheldering bracht. Mijn ouders zijn praktisch en nuchter, terwijl ik vooral intuïtief handel, wat regelmatig leid(de) tot wederzijds onbegrip.

Ik groeide op in een gezin met 4 kinderen, waar hard werken de norm was. In die tijd werd er nog niet veel gesproken over burn-outs. Maar met de kennis van vandaag is het met alle intensiteit van werken en een groot, jong gezin, aannemelijk dat mijn vader hiermee te maken heeft gehad. Hierdoor leerde ik als kind al vroeg om de sfeer bij binnenkomst te peilen. Deze vaardigheid neem ik mee in mijn huidige werk als coach, waar ik anderen help zichzelf beter te begrijpen.

In ons gezin was het motto: 'Niet klagen maar dragen en doorgaan'. Dit leerde mij om proactief te zijn. En deze ontdekking was van onschatbare waarde, vooral tijdens uitdagende periodes in mijn leven. Zoals de (soms) gespannen situaties thuis , het overlijden van mijn dochter en mijn scheiding. Deze proactieve houding bracht en brengt mij dat ik vooruit denk, actief stappen onderneem om problemen bij de wortel aan te pakken en ik bereid mij voor op mogelijke obstakels. Zeker in moeilijke periodes heeft deze aanpak mij geholpen om de controle te behouden, stress te verminderen en effectiever te reageren op de situatie.

​In mijn werk als coach ontmoet ik vaak vrouwen die zichzelf voorbijrennen. Ze zijn voortdurend druk, zowel thuis als op het werk, met overvolle agenda's en weinig ruimte voor rust. Het is herkenbaar, want ik heb zelf in die mallemolen gezeten. Ik zorgde voor anderen omdat ik hoopte op erkenning en waardering. Voor wie of wat ren jij jezelf de benen onder je lijf vandaan?